१४ फेब्रुवारीची आतुरतेने वाट पाहतोय... फक्त "फॅंड्री"साठी!
एखादी जवळची व्यक्ती आपल्याला खूप दिवस भेटली नाही तर त्याची जशी आठवण येते, त्याच प्रकारे या चित्रपटाने मनाला घोर लावलाय. ही फिलिंग यासाठी येतेय की चित्रपटाचे प्रोमोज, थीम सॉंग, मुलाखतींचे विडीयो, इत्यादी पाहून मी त्या कथेशी कनेक्ट होत चाललोय, असं वाटू लागलंय. म्हणूनच की काय, मला माझी कथा बघायची घाई झाली आहे असं वाटतं. आम्हीच काही जणांनी दादर-माटुंगाला "चित्रपट - काल, आज, उद्या" असा परिसंवाद ठेवला होता, तेव्हा फॅंड्रीबद्दल पहिल्यांदाच प्रत्यक्ष "नागराज मंजुळे" यांचाकडून ऐकायला मिळालं.
म्युझिक लाँचच्या दिवशी मी "तुझ्या पिरतीचा हा इंचू मला चावला" हे गाणं २० ते २५ वेळा तरी ऐकलं असेल आणि आजपर्यंत सगळे गाणे बाजूला ठेऊन हेच गाणं ऐकतोय. काही दिवसांपासून आजूबाजूचं वातावरण "फॅंड्रीमय" झालं आहे. जो तो फर्स्ट डे फर्स्ट शो फॅंड्री बघायचं म्हणतोय, म्हणून मला तिकीट मिळेल की नाही याची चिंता वाटू लागलीये. पण काहीही होवो, अॅट एनी कॉस्ट मी फर्स्ट डे फर्स्ट शो फॅंड्री बघणारच. आणि तो चित्रपट पाहून मला व्यक्त व्हायचंय म्हणून मी त्या चित्रपटावर माझं मत मांडत एखादा लेख लिहिण्याचा प्रयत्न करीन; कारण आजतागायत एखादा चित्रपट रिलीज होण्याअगोदर त्या चित्रपटाला फॅंड्री इतकी प्रसिद्धी आणि यश प्राप्त झालेलं आठवत नाही. तसंही मार्केटिंग, प्रमोशन, प्रसिद्धी आणि सर्वच campaignची प्लॅनिंग अगदी योग्य पद्धतीने धावत आहे. असो, अजून खोलात चित्रपट पाहिल्यावर लिहीनच.
तो पर्यंत अजय गोगावलेचं हे भन्नाट गाणं आवर्जून अनुभवा. गाणं सुरु करा, लिरिक्स समोर घ्या आणि मोठमोठ्याने bindasssss.....
जीव झाला येडा-पिसा, रात-रात जागणं...
पुरं दिसभर, तुझ्या फिरतो मागं-मागणं...
जीव झाला येडा-पिसा, रात-रात जागणं...
पुरं दिसभर, तुझ्या फिरतो मागं-मागणं...
जादू मंतरली कुणी, सपनात जागपनी,
नशिबी भोग असा दावला...
तुझ्या पिरतीचा हा इंचू मला चावला...
तुझ्या पिरतीचा हा इंचू मला चावला...
मागं पळून पळून, वाट माझी लागली,
अनं तू वळून बी माझ्याकडे पाहीना...
हे हे!
भिर भिर मनाला ह्या घालू कसा बांध गं...
अवसेची रात मी, अनं पुनवंचा तू चांद गं...
नजरेत मावतीया, तरी दूर धावतीया...
मनीचा ठाव तुझ्या मिळना...
हाता तोंडा म्होर घास तरी गिळना...
गेला जळून-जळून जीव, प्रीत जुळणां हं...
सारी इस्कटून जिंदगी मी पाहिली,
तरी झाली कुठं चूक मला कळना...
सांधी कोप-यात उभा येकाला कधीचा,
लाज ना कशाची, तक्रार न्हाई...
भास वाटतोया, हे खर का सपान,
सुखाच्या ह्या सपनाला थार नाही...
हे राख झाली जगण्याची हाय तरी जिता,
भोळ प्रेम माझं अन भाबडी कथा...
बघ जगतूया कसं, साऱ्या जन्माचं हसं,
जीव चिमटीत असा गावला...
तुझ्या पिरतीचा हा इंचू मला चावला...
तुझ्या पिरतीचा हा इंचू मला चावला...
मागं पळून पळून, वाट माझी लागली,
अनं तू वळून बी माझ्याकडे पाहीना...
एखादी जवळची व्यक्ती आपल्याला खूप दिवस भेटली नाही तर त्याची जशी आठवण येते, त्याच प्रकारे या चित्रपटाने मनाला घोर लावलाय. ही फिलिंग यासाठी येतेय की चित्रपटाचे प्रोमोज, थीम सॉंग, मुलाखतींचे विडीयो, इत्यादी पाहून मी त्या कथेशी कनेक्ट होत चाललोय, असं वाटू लागलंय. म्हणूनच की काय, मला माझी कथा बघायची घाई झाली आहे असं वाटतं. आम्हीच काही जणांनी दादर-माटुंगाला "चित्रपट - काल, आज, उद्या" असा परिसंवाद ठेवला होता, तेव्हा फॅंड्रीबद्दल पहिल्यांदाच प्रत्यक्ष "नागराज मंजुळे" यांचाकडून ऐकायला मिळालं.
म्युझिक लाँचच्या दिवशी मी "तुझ्या पिरतीचा हा इंचू मला चावला" हे गाणं २० ते २५ वेळा तरी ऐकलं असेल आणि आजपर्यंत सगळे गाणे बाजूला ठेऊन हेच गाणं ऐकतोय. काही दिवसांपासून आजूबाजूचं वातावरण "फॅंड्रीमय" झालं आहे. जो तो फर्स्ट डे फर्स्ट शो फॅंड्री बघायचं म्हणतोय, म्हणून मला तिकीट मिळेल की नाही याची चिंता वाटू लागलीये. पण काहीही होवो, अॅट एनी कॉस्ट मी फर्स्ट डे फर्स्ट शो फॅंड्री बघणारच. आणि तो चित्रपट पाहून मला व्यक्त व्हायचंय म्हणून मी त्या चित्रपटावर माझं मत मांडत एखादा लेख लिहिण्याचा प्रयत्न करीन; कारण आजतागायत एखादा चित्रपट रिलीज होण्याअगोदर त्या चित्रपटाला फॅंड्री इतकी प्रसिद्धी आणि यश प्राप्त झालेलं आठवत नाही. तसंही मार्केटिंग, प्रमोशन, प्रसिद्धी आणि सर्वच campaignची प्लॅनिंग अगदी योग्य पद्धतीने धावत आहे. असो, अजून खोलात चित्रपट पाहिल्यावर लिहीनच.
तो पर्यंत अजय गोगावलेचं हे भन्नाट गाणं आवर्जून अनुभवा. गाणं सुरु करा, लिरिक्स समोर घ्या आणि मोठमोठ्याने bindasssss.....
जीव झाला येडा-पिसा, रात-रात जागणं...
पुरं दिसभर, तुझ्या फिरतो मागं-मागणं...
जीव झाला येडा-पिसा, रात-रात जागणं...
पुरं दिसभर, तुझ्या फिरतो मागं-मागणं...
जादू मंतरली कुणी, सपनात जागपनी,
नशिबी भोग असा दावला...
तुझ्या पिरतीचा हा इंचू मला चावला...
तुझ्या पिरतीचा हा इंचू मला चावला...
मागं पळून पळून, वाट माझी लागली,
अनं तू वळून बी माझ्याकडे पाहीना...
हे हे!
भिर भिर मनाला ह्या घालू कसा बांध गं...
अवसेची रात मी, अनं पुनवंचा तू चांद गं...
नजरेत मावतीया, तरी दूर धावतीया...
मनीचा ठाव तुझ्या मिळना...
हाता तोंडा म्होर घास तरी गिळना...
गेला जळून-जळून जीव, प्रीत जुळणां हं...
सारी इस्कटून जिंदगी मी पाहिली,
तरी झाली कुठं चूक मला कळना...
सांधी कोप-यात उभा येकाला कधीचा,
लाज ना कशाची, तक्रार न्हाई...
भास वाटतोया, हे खर का सपान,
सुखाच्या ह्या सपनाला थार नाही...
हे राख झाली जगण्याची हाय तरी जिता,
भोळ प्रेम माझं अन भाबडी कथा...
बघ जगतूया कसं, साऱ्या जन्माचं हसं,
जीव चिमटीत असा गावला...
तुझ्या पिरतीचा हा इंचू मला चावला...
तुझ्या पिरतीचा हा इंचू मला चावला...
मागं पळून पळून, वाट माझी लागली,
अनं तू वळून बी माझ्याकडे पाहीना...
Comments
Post a Comment