दि. १९ फेब्रुवारी २०१४. २ वाजता.
आज अचानक नागराज मंजुळे माझ्या कॉलेजच्या बाहेर कट्ट्यावर भेटले. लेक्चर असताना बाहेर थांबलो. अमित भंडारी आणि ते कॅमेरासमोर गप्पा मारत बसले होते. मी त्यांचं संपेपर्यंत थांबलो. अगोदर अव्य आणि सुजाता गेले, त्यांना ते पुण्यातच भेटले होते, बघितलं होतं. नागराज मंजुळेंनी त्यांना ओळखलं. त्यांच्या पाठोपाठ मी गेलो त्यांना हात मिळवला आणि फेसबुकवर Fandry बद्दल लिहिलेलं सांगताच त्यांनी मला ओळखलं!!! स्वताहून त्यांनी माझं नाव घेतलं!!! मला फार फार आनंद झाला आणि आश्चर्यही वाटला; की फेसबुकवर अनेकांनी Fandryवर लिहिलंय आणि या क्षेत्रात अनेकांना भेटल्यावर डोक्यात जो गोंधळ होतो, तेव्हा आधी भेटलेल्या लोकांनाही लोक ओळखत नाहीत, पुन्हा डोक्यात गेलेली हवा असते. फुगिरी मारत लोक भाव खातात; पण नागराज मंजुळेसारखा आभाळा इतकं यश गाठलेला चित्रपट दिग्दर्शक इतका साधा पण इतका हुशार आणि स्मरणशक्ती इतकी दांडगी की फेसबुकवर कोण्या एका मुलाने लिहिलेला त्याचा अनुभव नागराज मंजुळे लक्षात ठेवतात आणि कधी न भेटलेल्या त्या मुलाला ते लक्षात ठेवून ओळखतात!!! हे अनुभव तर मी आयुष्यात विसरू शकत नाही. पुन्हा त्यांनी माझी आणि Amit Bhandari यांची ओळख करून दिली व ते करत असताना नागराज सर बोलले की "हा आशित साबळे, याने फँड्रीबद्दल फेसबुकवर लिहिलंय. खूप छान लिहितो." याच मुलांनी फँड्री पसरवलाय, असं ही ते म्हणाले. एक कवी, लेखक, दिग्दर्शक यांचे माझ्या प्रती निघालेले हे उद्गार आणि हा अनुभव कधीही न विसरण्यासारखा आहे.
आम्हाला त्यांच्यासोबत फोटो काढायचा होता. रणबीर कपूर आणि कतरीना कैफसारखे माणसं लोकांना स्टार वाटतात. अनेक दिवस त्यांच्याच सान्निध्यात राहून त्यांच्यासोबत फोटो न काढणारा मी आज नागराज मंजुळे यांच्यासोबत फोटो काढण्यासाठी मरत होतो. माझ्यासाठी ते सर्व स्टारपेक्षाही खूप मोठे आहेत. त्याचं कारण असं, की ते DP's हॉटेलमध्ये त्यांच्या टीमकडे गेले, पण त्यांनी हे लक्षात ठेवलं की आम्हाला त्यांच्यासोबत फोटो काढायचा आहे आणि आम्ही त्यांच्यासाठी थांबलो आहोत. ते आत जाऊन पुन्हा आठवणीने स्वताहून बाहेर आले. आम्ही फोटो काढला, खूप गप्पा मारल्या. फँड्री, त्याचा गाभा, प्रेक्षक, प्रतिक्रिया, पुढील चित्रपट "सैराट" आणि अनेक विषय हे अगदी मित्रासारखे एकमेकांशी बोललो.
मला आजपर्यंत कधीच एखादा चित्रपट पुन्हा पहावासा वाटला नाही, पण मी फँड्री ३-४ वेळा थिएटरमध्ये जाऊन पहिला. त्याचं संगीत मला इतकं अवडलं की मी सगळे गाणे बाजूला ठेवून तेच गाणं न बदलता ऐकतो, फँड्रीची "सोमनाथने वाजवलेली हलगी" माझ्या "स्मार्टफोनची" रिंगटोन आहे; आणि त्याच चित्रपटाचा दिग्दर्शक भेटतो आणि असे अनुभव देऊन जातो... खरंच! माणूस असावं तर नागराज मंजुळेंसारखं...
आज अचानक नागराज मंजुळे माझ्या कॉलेजच्या बाहेर कट्ट्यावर भेटले. लेक्चर असताना बाहेर थांबलो. अमित भंडारी आणि ते कॅमेरासमोर गप्पा मारत बसले होते. मी त्यांचं संपेपर्यंत थांबलो. अगोदर अव्य आणि सुजाता गेले, त्यांना ते पुण्यातच भेटले होते, बघितलं होतं. नागराज मंजुळेंनी त्यांना ओळखलं. त्यांच्या पाठोपाठ मी गेलो त्यांना हात मिळवला आणि फेसबुकवर Fandry बद्दल लिहिलेलं सांगताच त्यांनी मला ओळखलं!!! स्वताहून त्यांनी माझं नाव घेतलं!!! मला फार फार आनंद झाला आणि आश्चर्यही वाटला; की फेसबुकवर अनेकांनी Fandryवर लिहिलंय आणि या क्षेत्रात अनेकांना भेटल्यावर डोक्यात जो गोंधळ होतो, तेव्हा आधी भेटलेल्या लोकांनाही लोक ओळखत नाहीत, पुन्हा डोक्यात गेलेली हवा असते. फुगिरी मारत लोक भाव खातात; पण नागराज मंजुळेसारखा आभाळा इतकं यश गाठलेला चित्रपट दिग्दर्शक इतका साधा पण इतका हुशार आणि स्मरणशक्ती इतकी दांडगी की फेसबुकवर कोण्या एका मुलाने लिहिलेला त्याचा अनुभव नागराज मंजुळे लक्षात ठेवतात आणि कधी न भेटलेल्या त्या मुलाला ते लक्षात ठेवून ओळखतात!!! हे अनुभव तर मी आयुष्यात विसरू शकत नाही. पुन्हा त्यांनी माझी आणि Amit Bhandari यांची ओळख करून दिली व ते करत असताना नागराज सर बोलले की "हा आशित साबळे, याने फँड्रीबद्दल फेसबुकवर लिहिलंय. खूप छान लिहितो." याच मुलांनी फँड्री पसरवलाय, असं ही ते म्हणाले. एक कवी, लेखक, दिग्दर्शक यांचे माझ्या प्रती निघालेले हे उद्गार आणि हा अनुभव कधीही न विसरण्यासारखा आहे.
आम्हाला त्यांच्यासोबत फोटो काढायचा होता. रणबीर कपूर आणि कतरीना कैफसारखे माणसं लोकांना स्टार वाटतात. अनेक दिवस त्यांच्याच सान्निध्यात राहून त्यांच्यासोबत फोटो न काढणारा मी आज नागराज मंजुळे यांच्यासोबत फोटो काढण्यासाठी मरत होतो. माझ्यासाठी ते सर्व स्टारपेक्षाही खूप मोठे आहेत. त्याचं कारण असं, की ते DP's हॉटेलमध्ये त्यांच्या टीमकडे गेले, पण त्यांनी हे लक्षात ठेवलं की आम्हाला त्यांच्यासोबत फोटो काढायचा आहे आणि आम्ही त्यांच्यासाठी थांबलो आहोत. ते आत जाऊन पुन्हा आठवणीने स्वताहून बाहेर आले. आम्ही फोटो काढला, खूप गप्पा मारल्या. फँड्री, त्याचा गाभा, प्रेक्षक, प्रतिक्रिया, पुढील चित्रपट "सैराट" आणि अनेक विषय हे अगदी मित्रासारखे एकमेकांशी बोललो.
मला आजपर्यंत कधीच एखादा चित्रपट पुन्हा पहावासा वाटला नाही, पण मी फँड्री ३-४ वेळा थिएटरमध्ये जाऊन पहिला. त्याचं संगीत मला इतकं अवडलं की मी सगळे गाणे बाजूला ठेवून तेच गाणं न बदलता ऐकतो, फँड्रीची "सोमनाथने वाजवलेली हलगी" माझ्या "स्मार्टफोनची" रिंगटोन आहे; आणि त्याच चित्रपटाचा दिग्दर्शक भेटतो आणि असे अनुभव देऊन जातो... खरंच! माणूस असावं तर नागराज मंजुळेंसारखं...
Comments
Post a Comment