दोन दिवसापूर्वी खूप महिन्यांनी Shailesh भेटला होता. आम्ही दिवसभर म्हणजे जवळपास आठ तास असंख्य विषयांवर चर्चा केली, गप्पा मारल्या. दादरचा एक रस्ता सुटला नाही त्या दिवशी. ठिकठिकाणी "चल निघतो" असं म्हणत तासंतास तिथे उभे राहून बोलत होतो. बऱ्याच दिवसांनी कोणाशी तरी अनेक विषयांवर बोललो. मी रिचार्ज झालो. गप्पा मारताना आजू बाजूला असणाऱ्या गोष्टीचं चित्र नेणीवेत छापत गेलं आणि दोन दिवस सतत त्याची जाणीव होत होती; अनेक गोष्टी समोर येत गेल्या. त्यातूनच काहीतरी सुचलं, ते मांडतोय...
_______________________
लोकशाहीच्या देशात राहणारे आम्ही,
कळपात राहण्याची सवय गेली नाही,
रंगांच्या गर्दीत माथे फोडत बसलो,
पण माथ्यावरचं आभाळ दिसलंच नाही...
गाडीसारखी व्यवस्था,
त्याच्या चाकासारखे आपण,
विद्रोह करतो, पण
एकाच ठिकाणी गोल फिरत,
झिजत,
घासत...
त्या चाकांना जवळ यायचीसुद्धा सोय नाही...
गाडी घेऊन जाईल तिकडे
हे चाकांचे जत्थे जाऊ लागले आहेत.
प्रवाहाच्या विरुद्ध दिशेला जाणारं जहाज
आपण बुडून बसलोय की काय,
काही कळतच नाही...
हेच चाक लोकशाहीचा गाडा घेऊन चाललेत,
पण गाडीचा चालक मात्र भलत्याच रस्त्यावर आहे.
त्या रस्त्यावर लोकशाहीला लुटायला अनेक टोलनाके आहेत,
जातीचे, धर्माचे, वर्णाचे, रंगाचे, वेदांचे, शास्त्रांचे नि शस्त्रांचे...
आणि चालकाला हे माहित असून
तो बेभान राँग टर्न मारत चालला आहे.
त्यांनीच दिलेले चष्मे घालून
अँटी-रिझर्वेशनिस्ट प्रेक्षक 3D नजारा बघत आहेत.
त्या चष्म्यातून रक्तबंबाळ झालेलं जग
ग्लॅमरसारखं चमकीप्रमाणे झगझगीत दिसतंय त्यांना...
या जगातून प्रेम, दया, करुणा, माणुसकी आणि विज्ञान
नष्ट करून
द्वेष, हिंसा, जातीयवाद, धर्मभेद, अंधश्रद्धा आणि भ्रष्टाचार
अशा त्यांच्या पुरातन गोष्टी सर्वमान्य करण्यासाठी
त्यांचे साम्राज्यवादी, जातीयवादी, धर्मवादी, भांडवलवादी संघ
जोरात कामाला लागले आहेत...
आणि आपण मात्र आपल्या इतिहासातल्या शौर्याच्या
चक्रव्यूहात अजून मश्गुल आहोत,
समोरच्या क्रौर्याला उत्तर न देता
आपण फक्त पुरोगामी भाषणं ठोकत आहोत...
जो समाज इतिहास विसरतो,
तो इतिहास घडवू शकत नाही...
असं म्हणून आपण
आपल्याच पुढच्या पिढीला
मेंगळट आणि मरतुकडे बनवत आहोत.
या ब्रम्हांडाच्या वर्म होलमधून बाहेर निघून,
आपल्याला नव्या अंतराळात नवे तारे तयार करायचे आहेत,
ते ही स्वतःचं गुरुत्वाकर्षण न गमावता...
ब्लॅक होलमध्ये मंद झालेल्या वेळेला
पुन्हा सुरु करायचं आहे...
प्रकाशाच्या अफाट वेगाने पुन्हा प्रवास सुरु करायचा आहे...
जय भिम!
- आशित.
_______________________
लोकशाहीच्या देशात राहणारे आम्ही,
कळपात राहण्याची सवय गेली नाही,
रंगांच्या गर्दीत माथे फोडत बसलो,
पण माथ्यावरचं आभाळ दिसलंच नाही...
गाडीसारखी व्यवस्था,
त्याच्या चाकासारखे आपण,
विद्रोह करतो, पण
एकाच ठिकाणी गोल फिरत,
झिजत,
घासत...
त्या चाकांना जवळ यायचीसुद्धा सोय नाही...
गाडी घेऊन जाईल तिकडे
हे चाकांचे जत्थे जाऊ लागले आहेत.
प्रवाहाच्या विरुद्ध दिशेला जाणारं जहाज
आपण बुडून बसलोय की काय,
काही कळतच नाही...
हेच चाक लोकशाहीचा गाडा घेऊन चाललेत,
पण गाडीचा चालक मात्र भलत्याच रस्त्यावर आहे.
त्या रस्त्यावर लोकशाहीला लुटायला अनेक टोलनाके आहेत,
जातीचे, धर्माचे, वर्णाचे, रंगाचे, वेदांचे, शास्त्रांचे नि शस्त्रांचे...
आणि चालकाला हे माहित असून
तो बेभान राँग टर्न मारत चालला आहे.
त्यांनीच दिलेले चष्मे घालून
अँटी-रिझर्वेशनिस्ट प्रेक्षक 3D नजारा बघत आहेत.
त्या चष्म्यातून रक्तबंबाळ झालेलं जग
ग्लॅमरसारखं चमकीप्रमाणे झगझगीत दिसतंय त्यांना...
या जगातून प्रेम, दया, करुणा, माणुसकी आणि विज्ञान
नष्ट करून
द्वेष, हिंसा, जातीयवाद, धर्मभेद, अंधश्रद्धा आणि भ्रष्टाचार
अशा त्यांच्या पुरातन गोष्टी सर्वमान्य करण्यासाठी
त्यांचे साम्राज्यवादी, जातीयवादी, धर्मवादी, भांडवलवादी संघ
जोरात कामाला लागले आहेत...
आणि आपण मात्र आपल्या इतिहासातल्या शौर्याच्या
चक्रव्यूहात अजून मश्गुल आहोत,
समोरच्या क्रौर्याला उत्तर न देता
आपण फक्त पुरोगामी भाषणं ठोकत आहोत...
जो समाज इतिहास विसरतो,
तो इतिहास घडवू शकत नाही...
असं म्हणून आपण
आपल्याच पुढच्या पिढीला
मेंगळट आणि मरतुकडे बनवत आहोत.
या ब्रम्हांडाच्या वर्म होलमधून बाहेर निघून,
आपल्याला नव्या अंतराळात नवे तारे तयार करायचे आहेत,
ते ही स्वतःचं गुरुत्वाकर्षण न गमावता...
ब्लॅक होलमध्ये मंद झालेल्या वेळेला
पुन्हा सुरु करायचं आहे...
प्रकाशाच्या अफाट वेगाने पुन्हा प्रवास सुरु करायचा आहे...
जय भिम!
- आशित.
Comments
Post a Comment